Burmistrz Wielunia
Paweł Okrasa
pokój nr 18 - tel. 43 886 02 28
pl. Kazimierza Wielkiego 1
98-300 Wieluń
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
1. Burmistrz jest pracownikiem samorządowym zatrudnionym na podstawie wyboru.
2. Wykonuje on zadania wynikające z ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym oraz innych przepisów określających status Burmistrza, w tym:
1) kieruje bieżącymi sprawami Gminy;
2) reprezentuje Gminę i Urząd na zewnątrz i prowadzi negocjacje w sprawach dotyczących Gminy;
3) wydaje decyzje administracyjne w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej;
4) udziela pełnomocnictwa w sprawach należących do jego kompetencji;
5) podejmuje czynności należące do kompetencji Rady w sprawach niecierpiących zwłoki, związane z bezpośrednim zagrożeniem interesu publicznego. Czynności takie wymagają zatwierdzenia na najbliższej sesji Rady;
6) nadzoruje realizację zadań zleconych z zakresu administracji rządowej w ramach Gminy i pozostaje w kontakcie z terenowymi organami tej administracji;
7) wykonuje uprawnienia zwierzchnika służbowego w stosunku do pracowników Urzędu oraz kierowników jednostek organizacyjnych;
8) przedkłada Radzie i jej komisjom projekty uchwał zgłoszone na jego wniosek;
9) jest szefem Obrony Cywilnej Miasta Wielunia:
a) wypełnia zadania z zakresu ochrony przeciwpowodziowej Gminy,
b) zwalczania klęsk żywiołowych;
10) koordynuje działania w zakresie rozwiązywania problemów społeczno-gospodarczych i kulturalnych Gminy;
11) sprawuje bezpośredni nadzór nad działalnością wszystkich komórek organizacyjnych Urzędu:
a) Sekretarza,
b) Skarbnika,
c) Audytora Wewnętrznego,
d) Radcy Prawnego,
e) Straży Miejskiej,
f) Wydziału Inwestycji i Rozwoju,
g) Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Rolnictwa.
12) składa jednoosobowo oświadczenia woli w imieniu Gminy Wieluń w zakresie zarządu mieniem;
13) gospodaruje funduszem płac i innymi funduszami Urzędu na podstawie odpowiednich regulaminów wprowadzonych odrębnymi zarządzeniami Burmistrza;
14) prowadzi politykę kadrową;
15) rozpatruje wnioski posłów i senatorów oraz radnych;16)wykonuje inne zadanie zastrzeżone ustawami i uchwałami Rady do jego kompetencji;
16) nadzoruje działalność gminnych jednostek organizacyjnych.
3. Burmistrz jest zastępowany przez Sekretarza, na zasadach określonych w odrębnych dokumentach (zakres czynności, upoważnienie, pełnomocnictwo).
Zastępca Burmistrza
Joanna Skotnicka-Fiuk
1. Zastępca Burmistrza jest pracownikiem samorządowym zatrudnianym na podstawie powołania.
2. Nawiązanie stosunku pracy z Zastępcą Burmistrza następuje w terminie określonym w zarządzeniu Burmistrza.
3. Do zadań i kompetencji Zastępcy Burmistrza w szczególności należy:
1) wykonywanie zadań powierzonych przez Burmistrza, zgodnie z poleceniami i wskazówkami;
2) zastępowanie Burmistrza w razie jego nieobecności lub niemożności pełnienia przez niego obowiązków, z tytułu urlopu, zwolnienia lekarskiego lub innej długotrwałej usprawiedliwionej nieobecności – w zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania Urzędu oraz w ramach udzielonych upoważnień;
3) nadzór nad działalnością:
a) samorządowych instytucji kultury,
b) Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Wieluniu,
c) Środowiskowego Domu Samopomocy Społecznej w Wieluniu;
4) nadzór nad realizacją uchwał Rady i zarządzeń Burmistrza w zakresie swojego działania;
5) wykonywanie obowiązków w sprawach udzielonego przez Burmistrza upoważnienia;
6) współdziałanie z urzędami, instytucjami i organizacjami społecznymi.
4. Zastępca Burmistrza nadzoruje pracę:
a) Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej,
b) Wydziału Spraw Obywatelskich i Urzędu Stanu Cywilnego,
c) Biura Burmistrza,
d) stanowiska ds. rolnictwa i ochrony wód, zgodnie ze schematem organizacyjnym Urzędu.
5. Szczegółowe zadania Zastępcy Burmistrza określa Burmistrz w drodze zakresu czynności oraz upoważnień.
Sekretarz
Magdalena Majkowska
1. Sekretarz jest pracownikiem samorządowym zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.
2. Do zadań i kompetencji Sekretarza, w szczególności należy:
1) opracowanie projektów zakresów czynności dla kierowników komórek organizacyjnych;
2) nadzorowanie zapewnienia dla Urzędu warunków lokalowych i wyposażenia techniczno- biurowego;
3) nadzorowanie organizacji pracy w Urzędzie, koordynowanie działań podejmowanych przez poszczególne komórki organizacyjne, sprawowanie kontroli wewnętrznej związanej z przestrzeganiem przepisów prawa pracy;
4) nadzorowanie dyscypliny pracy;
5) realizowanie przy współudziale Burmistrza polityki kadrowej i płacowej w Urzędzie;
6) nadzorowanie we współpracy ze Skarbnikiem racjonalnym gospodarowaniem środkami osobowymi i rzeczowymi Urzędu;
7) współpracowanie z Radą – nadzorowanie przygotowania materiałów na sesjei posiedzenia jej komisji oraz nad realizacją uchwał Rady;
8) rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między komórkami organizacyjnymi Urzędu;
9) prowadzenie książki kontroli;
10) prowadzenie spraw powierzonych przez Burmistrza;
11) wykonywanie w imieniu Burmistrza zadań w zakresie udzielonych upoważnień oraz wydanych zarządzeń;
12) organizowanie i koordynowanie prac związanych z wyborami prezydenckimi, parlamentarnymi oraz do samorządów różnych szczebli i referendum, stosownie do obowiązujących przepisów;
13) nadzorowanie prowadzonego rejestru i zbioru aktów prawnych organów Gminy;
14) koordynowanie załatwiania skarg i wniosków dotyczących pracy Urzędu;
15) koordynowanie funkcjonowania kontroli zarządczej w Urzędzie oraz z w jednostkach organizacyjnych;
16) nadzorowanie zarządzania ryzkiem w Urzędzie oraz w jednostkach organizacyjnych.
3. Sekretarzowi podlegają pracownicy Urzędu w zakresie kierowania Urzędem, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Dodatkowym zadaniem Sekretarza jest kierowanie i nadzorowanie pracy Wydziału Organizacyjnego.
5. Szczegółowe zadania Sekretarza określają:
1) ustawy i przepisy wykonawcze;
2) zakres czynności określany przez Burmistrza;
3) powierzenie prowadzenia określonych spraw Gminy w imieniu Burmistrza;
4) upoważnienia Burmistrza.
Skarbnik
Anna Podgórniak
1. Skarbnik jest pracownikiem samorządowym zatrudnionym na podstawie powołania.
2. Nawiązanie stosunku pracy ze Skarbnikiem następuje w terminie okreśw uchwale Rady.
3. Skarbnik odpowiada za prawidłową gospodarkę finansową Gminy oraz realizację budżetu Gminy, a w szczególności:
1) dokonuje kontrasygnaty czynności prawnych, z których wynika zobowiązanie pieniężne;
2) uczestniczy w pracach oraz obradach Rady z głosem doradczym
4. Do zadań i kompetencji Skarbnika należy w szczególności
1) opracowywanie projektu budżetu Gminy
2) dokonywanie analiz budżetu i na bieżąco informowanie Burmistrza o jego realizacji;
3) analizowanie planów finansowych jednostek organizacyjnych;
4) realizowanie ustawy o rachunkowości, o finansach publicznych, o podatkach i opłatach lokalnych oraz o opłacie skarbowej;
5) opracowywanie sprawozdań rocznych i kwartalnych z wykonania budżetu Gminy, zgłaszanie swoich propozycji Burmistrzowi;
6) dokonywanie wstępnej oceny zgodności planowanej operacji gospodarczejz planem finansowym;
7) dokonywanie w ramach kontroli finansowej:
a) nadzoru nad przyjmowaniem środków trwałych do ewidencji majątkui prawidłowym ustalaniem ich wartości,
b) nadzoru nad terminowością uiszczania należnych jednostce dochodów,w szczególności dochodów podatkowych,
c) nadzoru nad terminowością podejmowania działań windykacyjnych,
d) nadzoru nad przygotowaniem, przeprowadzeniem i rozliczeniem prac inwentaryzacyjnych,
e) przygotowywania projektów unormowań wewnętrznych, dotyczących obiegu dowodów księgowych oraz zasad inwentaryzacji mienia, mających na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania procedur kontroli finansowej,
f) nadzoru nad przestrzeganiem przyjętych zasad oznaczania, przechowywania i zabezpieczania dokumentów księgowych;
8) sprawowanie kontroli wewnętrznej zgodnie z obowiązującymi przepisami;
9) wykonywanie dyspozycji środkami pieniężnymi zgodnie z obowiązującymi przepisami;
10) przekazywanie pracownikom oraz kierownikom jednostek organizacyjnych wytycznych oraz danych niezbędnych do opracowania projektu planu budżetowego;
11) nadzorowanie prawidłowego obiegu informacji i dokumentacji finansowej;
12) wykonywanie zadań i obowiązków wynikających z przepisów normujących prawa i obowiązki głównych księgowych.
5. Skarbnikowi podlegają pracownicy Urzędu w zakresie gospodarki finansowej.
6. Dodatkowym zadaniem Skarbnika jest kierowanie Wydziałem Budżi nadzorowanie jego pracy.
7. Szczegółowe zadania Skarbnika określają:
1) ustawy i przepisy wykonawcze;
2) zakres czynności określony przez Burmistrza;
3) upoważnienia Burmistrza.
8.Skarbnik może upoważnić pracownika do kontrasygnowania czynności prawnej, jeżeli może ona spowodować powstanie zobowiązań pieniężnych.
Rada Miejskiej w Wieluniu VIII kadencji 2018-2023 w składzie:
1. Tomasz Akulicz - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
2. Robert Duda - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
3. Piotr Radowski - Przewodniczący Rady Miejskiej w Wieluniu
4. Maciej Bryś - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
5. Radosław Buda - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
6. Roman Drosiński - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
7. Franciszek Dydyna - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
8. Anna Dziuba-Marzec - Radna Rady Miejskiej w Wieluniu
9. Andrzej Gęsiak - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
10. Tomasz Grajnert - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
11. Sławomir Kaftan - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
12. Robert Kaja - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
13. Bronisław Mituła - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
14. Mariusz Owczarek - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
15. Jerzy Paluszek - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
16. Krzysztof Poznerowicz - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
17. Wojciech Psuja - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
18. Jarosław Rozmarynowski - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
19. Radosław Wojtuniak - Radny Rady Miejskiej w Wieluniu
20. Maria Zarębska - Wiceprzewodnicząca Rady Miejskiej w Wieluniu
21. Grzegorz Żabicki - Wiceprzewodniczący Rady Miejskiej w Wieluniu
Kontakt telefoniczny do Biura Rady Miejskiej: 43 886 02 13.
Gmina Wieluń nawiązała kontakty partnerskie z dwoma miastami z Republiki Federalnej Niemiec.
Więcej informacji o miastach :
- Adelebsen - www.adelebsen.de
- Osterburg - www.osterburg.de
Herbem miasta jest biała baszta z otworem strzelniczym, zwieńczona trzema flankami i niebieskim spiczastym daszkiem ze złotą kulą, całość na czerwonym tle.
Najstarszy znany herb Wielunia występuje na denarach wieluńskich Władysława Opolczyka z l. 70-tych XIV w. i przedstawia pojedynczą wieżę obronną - jest więc zbliżony do obecnie używanego. Pojawia się on na zachowanych odciskach pieczęci miejskich od XV w. Jedyną zmianą jest dodanie w l. 1793-1807 r. nad wieżą pruskiego orła, a później orła białego w l. 1830-31. Herb ten zniesiono oficjalnie w 1811 r. (zamiast herbów używano godła państwowego)
Po 1845 r. przywrócono używanie w Królestwie Polskim herbów miast. Przyjęto wówczas błędnie nowy herb z murem obronnym wzmocnionym trzema wieżami i półotwartą bramą pod środkową wieżą.
Dawny herb przywrócono dopiero po publikacji T. Olejnika z 1971 r. Oficjalnie stało się to uchwałą Rady Miasta i Gminy z 1990 r.
Używana jest również flaga miasta, na której widnieje biały ukośny pas na czerwonym tle z herbem miasta pośrodku.
Denar wieluński Władysława Opolczyka z l. 70-tych XIV w.
Pieczęć Wielunia na dokumencie z 1402 r.
Pieczęć Wielunia na dokumencie z 1535 r.
Pieczęć Wielunia z lat panowania pruskiego.
Pieczęć Wielunia z l. 1830-31.
Herb Wielunia używany od 2. poł. XIX w. do l. 70-tych XX w.
Obecnie używany herb miasta Wielunia
Najstarsze znaleziska archeologiczne w terenu miasta pochodzą z VIII-I w. p.n.e. Są to pozostałości grobów ciałopalnych odkryte przy ulicach Królewskiej (VIII-VII w. p.n.e.) i POW (III-I w. p.n.e.). Ślady osadnictwa wczesnośredniowiecznego (VII-IX w.) odkryto w rejonie Bramy Krakowskiej.
Według legendy osadę założył w 1217 r. książę wielkopolski Władysław Odonic zw. Plwaczem, który polując w okolicach Rudy miał ubić wielkiego jelenia. Nad zabitym zwierzęciem ujrzał kielich, nad nim Baranka Bożego z chorągiewką i krzyżem. W miejscu objawienia postawić miał klasztor i osadzić w nim augustianów (p. Zabytki > Wieluń > Kościół Bożego Ciała). Osada od cudownego zdarzenia nazwana miała zostać Jeleń, później Wieleń, a na końcu Wieluń.
Tyle mówi legenda. Osada przekształcona później w miasto powstała zapewne w 1. poł. XIII w., być może przy klasztorze eremitów. Pierwsze wzmianki pisane o Wieluniu pochodzą z końca XIII w. Dokumenty z l. 1281-3 wymieniają kasztelana wieluńskiego Szymona Galicusa, zaś dokument z 1283 r. nazywa Wieluń miastem, które miało swoje prawa miejskie wzorować na Kaliszu. Tą też datę przyjęto symbolicznie jako datę przyznania Wieluniowi praw miejskich. W l. 1281-1290 należał do księstwa śląskiego Henryka IV Probusa, w 1285 r. został wyznaczony na miejsce sądu między tymże księciem a biskupem wrocławskim Tomaszem II. Później znalazł się w rękach Przemysła II, od 1296 r. prawdopodobnie w rękach Władysława Łokietka, który jak sie wydaje utracił go na rzecz króla czeskiego Wacława II, zaś później została zagarnięta przez książąt śląskich. W krótkim czasie Wieluń zdystansował swój ośrodek przedlokacyjny - Rudę (p. Historia > Ruda), przejmując wpierw funkcje administracyjne, od 1419-20 również kościelne (przeniesienie siedziby kolegiaty z Rudy do Wielunia). Kasztelania wieluńska należała do księcia niemodlińskiego Bolesława I do 1321-1323 r., kiedy to Władysław Łokietek przyłączył ją z powrotem do Korony.
Rozplanowanie przestrzenne ówczesnego Wielunia charakterystyczne jest dla miast śląskich - szachownicowy układ ulic z dwiema głównymi, przelotowymi na osi wschód-zachód (obecnie ulice Barycz-Augustiańska i Narutowicza-Królewska), tworzącymi między dwiema bramami miejskimi (Krakowską i Kaliską, p. Zabytki > Wieluń > Mury obronne) wrzeciono, w środku którego znajduje się rynek (obecnie plac Legionów). Układ ten w dużym stopniu zachował się do dziś.
Położenie na pograniczu Wielkopolski, Małopolski i Śląska, na ważnych ówcześnie szlakach komunikacyjnych - z Moraw na Pomorze, z Rusi na Śląsk i z Małopolski do Wielkopolski było źródłem dobrobytu Wielunia, a lata panowania Kazimierza Wielkiego to okres pomyślności miasta. Po pożarze w 1335 r. zostaje ono odbudowane i włączone w system fortyfikacji strzegących południowo-zachodniej granicy Królestwa Polskiego (p. Zabytki > Wieluń > Mury obronne). Monarcha ponadto przyznał Wieluniowi przywilej zwalniający z opłat targowych w całym ówczesnym województwie sieradzkim.
Zgodnie z testamentem Kazimierza Wielkiego Wieluń wraz z ziemią wieluńską obejmującą obszar od Ostrzeszowa do Olsztyna (pod Częstochową) zostaje oddany w lenno księciu opolskiemu Władysławowi Opolczykowi, który potwierdził lokację na prawie magdeburskim i kótry tytułował się księciem wieluńskim. Bił on tutaj nawet własną monetę (denar wieluński), na przedmieściach miasta postawił klasztor paulinów (p. Zabytki > Wieluń > Kościół i klasztor bernardynek). Odłączenie Wieluńszczyzny od Korony wywołało głębokie niezadowolenie szlachty, która odzyskanie lenna stawiała jako warunek przy wyborze na króla Jadwigi, a później Władysława Jagiełły. On też w 1391 r. zbrojnie odzyskuje Wieluń, w 1392 r. zrównuje go w prawach z Kaliszem.
Miasto uzyskuje liczne przywileje kolejnych Jagiellonów, m.in.: zwolnienie od opłat targowych w całym Królestwie i wyłączność na handel solą na ziemi wieluńskiej w 1402 r., prawo składu na towary przywożone ze Śląska 1444 r. (zanim kupcy udali się z nimi w głąb kraju musieli przez pewien czas wystawiać w mieście na sprzedaż swoje towary), przywilej na urządzenie wodociągów z 1532 r., prawo sądzenia spraw kryminalnych z 1518 r.). Jednocześnie jest ono ofiarą najazdów ze Śląska, m.in. księcia oświęcimskiego Janusza z 1457 r.
W 1416 r. w kolegiacie odbył się synod duchowieństwa zwołany przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Trąbę, a w 1424 r. Władysław Jagiełło wydaje w Wieluniu tzw. edykt wieluński przeciwko husytom, który groził zwolennikom Jana Husa sankcjami karnymi do banicji, infamii i utraty majątku włącznie oraz zakazywał importu towarów z Czech.
Wiek XVI to złoty okres w dziejach miasta, zaliczanego wówczas do najpiękniejszych w Rzeczypospolitej. Przy budowie gmachów miejskich zatrudniano rzemieślników ze Śląska, sprowadzano stamtąd dzieła sztuki (np. Madonnę Wieluńską, p. Zabytki > Wieluń > Relikty i fary), rozwijało się sukiennictwo, introligatorstwo i produkcja kamieni młyńskich. Miała tu swoją siedzibę filia Akademii Krakowskiej, wielu wielunian studiowało w Krakowie. W XVII w. Wieluń posiadał nawet zespół teatralny.
Rozwój miasta zahamowały wojny - w 1588 r. o tron między Zygmuntem Wazą a Maksymilianem Habsburgiem (p. Zabytki > Wieluń > Mury obronne) oraz późniejsze - potop szwedzki i wojna północna. Ożywienie gospodarcze przyniosły przywileje Zygmunta III Wazy, przede wszystkim ten nakazujący, by towary ze Śląska i Niemiec były transportowane przez Wieluń. Ostateczne ciosy zadały miastu wielki pożar z 1631 r. i rok 1656, kiedy to Szwedzi pod wodzą Jana Wejharda Wrzesowica (znanego z kart powieści Sienkiewicza) spalili miasto w odwecie za odbicie Wielunia przez partyzantkę Krzysztofa Żegockiego (wcześniej, w 1655 r. miasto zostało bez walki poddane Szwedom). Upadek miasta przypieczętowała epidemia z lat wojny północnej.
Duży ruch inwestycyjny zaobserwować można jedynie w zakresie budownictwa kościelnego, co wiązało się z postępami kontrreformacji. Ufundowano nowe klasztory i kościoły (franciszkanów, bernardynek, pijarów) oraz przebudowywano i wyposażano istniejące.
Duże ożywienie, lecz głównie w życiu społeczno-politycznym ziemi wieluńskiej przyniosło Oświecenie w 2. poł. XVIII w. i związane z nim próby reform uwieńczone uchwaleniem Konstytucji 3. Maja.
Kolejne pożary niszczą miasto w l. 1791 i 1795.
Miasto po II rozbiorze Polski zajmują Prusy (1793 r.) włączając je do prowicji Prusy Południowe, mimo to w 1794 r. przystępuje ono do insurekcji kościuszkowskiej. W l. 1807-15 Wieluń wchodzi w skład Księstwa Warszawskiego, a później Królestwa Polskiego (od 1815 r.). Był stolicą powiatu, obwodu (jednostka nadrzędna wobec powiatu, 1816-42 r.) i okręgu (jednostka podległa powiatowi, 1842-1844 r.).
W l. 20-40-tych XIX w. nastąpiło wyraźne ożywienie gospodarcze, powstały manufaktury sukiennicze, zbudowano kilka klasycystycznych gmachów: ratusz (p. Zabytki > Wieluń > Brama krakowska i ratusz), pałac na fundamentach zamku (p. Zabytki > Wieluń > Dawny zamek), synagoga z l. 1830-40 przy obecnej ulicy Sienkiewicza, szpital Wszystkich Świętych z l. 1838-40 i plebania fary (obecnie św. Józefa, p. Zabytki > Wieluń > Inne).
Kolejna okres stagnacji przynoszą epidemia cholery z 1852 r. i pożar miasta w 1858 r. W okresie powstania styczniowego w Wieluniu wykonywane były egzekucje na złapanych powstańcach, działała administracja powstańcza, a w okolicy walczyły oddziały partyzanckie. Stacjonowały tu garnizon 5. Dońskiego Pułku Kozaków i straż graniczna.
W l. 1905-7 mają miejsce wystąpienia i manifestacje.
Podczas I wojny światowej miasto zajmują Niemcy; budują oni kolejkę wąskotorową do Zawisnej k/Praszki oraz elektrownię przed Bramą Krakowską (zburzoną w czasie II wojny światowej). Stefan Starzyński (późniejszy prezydent Warszawy) zorganizował tu grupę ochotników do Legionów. 11 listopada 1918 r. wieluńskie POW rozbraja miejscowy garnizon niemiecki.
Okres międzywojenny odznacza się stagnacją gospodarczą, lecz jednoczesnym dużym ożywieniem kulturalnym - działają rozmaite organizacje, ukazuje się kilkanaście tytułów prasy regionalnej.
W 1926 r. wybudowana zostaje linia kolejowa łącząca Wieluń z Wielkopolską i Śląskiem, zbudowana głównie z myślą o transporcie węgla.
W 1934 r. przyłączono do miasta wieś Bugaj (wymieniana po raz pierwszy w połowie XIX w. jako folwark).
Tragedią miasta był dzień 1 września 1939 r. Wieluń był pierwszym miastem zbombardowanym w czasie drugiej wojny światowej (pierwszy nalot rozpoczął się ok. godz. 4:40). Należy podkreślić, że nie było w nim wówczas żadnego wojska, a ofiarami nalotu byli wyłącznie cywile, około 1200 osób. Zniszczeniu uległo 75% miasta, śródmieście w 90% legło w gruzach. W bombardowaniu i podczas okupacji zburzono m.in. szpital Wszystkich Świętych, trzynastowieczny kościół farny, synagogę. Wieluń włączony został do Rzeszy do Kraju Warty, przemianowując go na Welun (w l. 1940-1941 Wielun, 1941-1942 Welungen). Eksterminacji poddano wieluńskich Żydów (getta w Wieluniu, Łodzi, obóz śmierci w Chełmnie nad Nerem; przed wojną było ich w samym mieście prawie 6 tys. na niemal 16 tys. mieszkańców), wieluńską inteligencję wysłano do obozów koncentracyjnych w Dachau i Mauthausen. W rejonie wieluńskim działała sieć konspiracyjna - Służba Zwycięstwu Polski, Związek Walki Zbrojnej, Armia Krajowa, Związek Walki Podziemnej, Narodowa Organizacja Wojskowa, Tajna Organizacja Wojskowa, prawdopodobnie również Bataliony Chłopskie i Gwardia Ludowa/Armia Ludowa.
Miasto zostało wyzwolone w nocy z 18 na 19 stycznia 1945 r. przez wojska I Frontu Ukraińskiego.
Po wojnie Wieluń i ziemia wieluńska w wyniku ustaleń konferencji poczdamskiej po kilkuset wiekach przestały być obszarem przygranicznym.
Pierwsze lata powojenne to czas stagnacji gospodarczej i powolnej odbudowy miasta. Jedynym znaczącym przedsięwzięciem była budowa szpitala im. Małgorzaty Fornalskiej (obecnie dr. Zygmunta Patryna). Dopiero w l. 60-tych rozpoczął się intensywny ruch inwestycyjny - zbudowano m. in. wiele szkół, zakładów przemysłowych, zabudowano zniszczone śródmieście, powstały liczne osiedla mieszkaniowe. Dynamika rozwoju uległa spowolnieniu po 1975 r., tj. po reformie administracyjnej kraju (likwidacja powiatu wieluńskiego) i związku z ogólną sytuacją kraju w l. 80-tych.
W 1958 r. przyłączono do Wielunia Kolonię Dąbrowa (p. Historia > Dąbrowa) oraz teren cukrowni Wieluń i dawnego majątku Niedzielsko (p. Historia > Niedzielsko), w 1969 r. część wsi Dąbrowa, w 1987 r. wsie Chrusty, Niedzielsko oraz część wsi Gaszyn.
Od 1999 r. Wieluń ponownie jest siedzibą powiatu.
Najstarszy znany widok Wielunia (XVII w.)
Plan Wielunia Grappowa z 1799 r.
Widok Wielunia z 1827 r.
Projekt „Wspieraj lokalnie” powstał dzięki współpracy Instytutu Wsparcia Organizacji Pozarządowych z PITax.pl Łatwe podatki.
